Bagagedrager op de Roets + OLFen

Afgelopen woensdag moest ik in Vlissingen zijn en dus heb ik de Carbon Thys 209 Rowingbike achterin de auto gelegd en ben ook nog even naar de "Creator of my Bike" geweest in Middelburg. Deze twee plaatsen liggen nagenoeg tegen elkaar aan; dus de kans om nog even bij Derk langs te gaan, liet ik mij niet door de neus boren.

Ik had bij Marloes gezien dat een bagagedrager nog niet eens zo lelijk staat op de 209 en de toptas blijkt toch regelmatig aan de kleine kant te zijn. Conclusie: Ik wil ook zo'n mooie, elegante en vooral erg lichte bagagedrager.

Het monteren ging toch nog niet helemaal vanzelf, want het "zijpootje" moet aan hetzelfde boutje als waar de remklauw mee bevestigd zit. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb nu achter nieuwe remblokken. Een remklauw opnieuw afstellen met oude (scheve) remblokken is niet echt verstandig. Dan moet je na het plaatsen van nieuwe remblokken weer opnieuw beginnen.

Roets met nieuwe bagagedrager en nieuwe bidonhouder, maar die zit aan de andere kant en kun je dus niet zien ;)

Eén van mijn bidonhouders was kapot en ik ben al een paar keer met mijn vel achter een paar scherpe carbonsplinters blijven haken :(   Niet echt leuk; dus een nieuwe erop.

De "fietsenmaker op de hoek" durfde de spaken van het voorwiel niet strakker te draaien. Derk heeft de boel even langs gelopen en het bleek dat de fietsenmaker trots op zijn werk mag zijn ;)

Ik wilde ook nog graag een lesje "hoe stel ik de voetenslee af op de boegspriet". Volgens Derk hoeft dit echter eigenlijk nooit.....dat lesje hebben we dus maar (gedeeltelijk) overgeslagen, want uiteindelijk heeft hij voor het grootste deel toch laten zien hoe het moet. Waarschijnlijk heb ik niet de moed om het ook echt te gaan doen, maar goed.....ik heb het wel weer een keer gezien/gehoord.

Terug bij de auto merkte ik dat ik geluk heb gehad. Het parkeerkaartje was al ruim 3 kwartier verlopen en er zat geen bon achter de ruitenwisser. Soms zit het dus toch echt mee.

De eerste keer toen ik in Middelburg was, had ik mij al voorgenomen om ook even bij Bram Moens van M5 langs te gaan. De vorige keer was ik samen met Theo en Marloes, maar nu was ik alleen. Dus na het onderhoud aan de Roets ben ik naar M5 gereden.

Er zat een briefje op de deur: "Ben een boodschapje aan het doen, ben over een kwartiertje terug". Tja, hoe laat had hij dat briefje geschreven :)  Maar na ongeveer een kwartiertje kwam Bram op uiteraard een M5 aanrijden. De eerste klant (we stonden er met z'n drieën) had ondertussen toch al ruim een half uur staan wachten. Hij had last van een krakende neuspijp van zijn Carbon Highracer. Neuspijp eruit, even schuren, schuurpapiertje om de neuspijp, blokje hout aan de voorkant, even een paar flinke tikken met een hamer en de boel zat weer kraakvrij in elkaar.

Ondertussen had ik mijn ogen flink de kost gegeven in deze "Ligfietstempel". Aan de muur hangt de recordfiets waar Bram het uurrecord mee gereden heeft. Op een andere plek hangt een rode carbon onderstuur fiets. Dit is al een hele oude fiets, maar is volgens mij na een update zo weer te gebruiken ;)

Derk en Bram: ze lijken op elkaar, maar ook weer helemaal niet.

Derk heeft een heel klein werkplaatsje waar hij regelmatig aan het zoeken is naar gereedschap, onderdelen of wat dan ook. Je moet aanbellen om binnen te kunnen komen. De buurman, die aan de voorkant een zaak heeft, moet soms dwars door de werkplaats. Als zijn vriendin boodschappen gaat doen, dan pakt ze een stadsfiets die tussen de roeifietsen staat. Als je ergens je tas neer zet, dan staat die altijd wel een keer in de weg.  Als je zelf ergens gaat staan, dan sta je altijd wel een keer in de weg. Maar........ik voel mij daar gewoon ongelooflijk thuis. Het is gezellig en het feit dat de ontwerper van zoiets moois als de Roeifiets zo'n aardige bescheiden man is, maakt dat ik het een bijzondere plek vind.

Dan Bram Moens. Eigenlijk wel een beetje net zo'n soort man. Rustig, stil en de eerste indruk was positief. Hij herkende mij zelfs, want hij had mij een keer bij Derk gezien.

Maar dan de werkplaats, zeg maar rustig toonzaal. Het is een waanzinnig grote, hoge ruimte. De fietsen staan er bijna museaal opgesteld. Achterin is de echte werkplaats. Alles heeft een vaste plek. Het ziet er echt super geordend en waanzinnig netjes uit.
Wat een contrast met Derk. Ik ken Bram Moens verder niet, maar hij nodigde mij allerhartelijkst uit. Toch voelde ik mij daar niet thuis. Het voelde teveel als een tempel en een museum.

Het was een mooie dag daar ver weg in Zeeland.

Vandaag (vrijdag de dertiende) regende het bijna de hele dag. Om kwart over 5 zou het volgens de Buienradar droog zijn en ..... dat klopte ook nog. Snel omgekleed en de Roets gepakt. Ik had besloten om een snel rondje te gaan rijden.
Het werd uiteindelijk:

Dst: 38km

Max: 40km/u

Av: 27.7km/u

Om die 27.7 te halen heb ik echt de hele weg mijn best moeten doen. Ik heb bijna constant ruim boven de 30 gereden, zelfs tegen de wind in.
Toch moet je soms stoppen.....:(  Verkeerslichten en dat soort flauwekul, tenminste als ik verhalen op andere blogs mag/moet geloven ;) 
Ik stop toch liever voor een rood licht, maar goed ik ben mij waarschijnlijk net iets bewuster van het feit dat het leven niet vanzelfsprekend is.
Ook moet je soms voor een bocht iets inhouden of voor een onoverzichtelijk stukje fietspad. Al met al heb ik dus gewoon keihard moeten roetsen om 27.7 op de klok te krijgen.
Een andere keer doe ik echt heel relaxt, ik ga dan over de Posbank (soms <15km/u), ik roets rustig, ik haast mij niet, enz. enz. Dan is mijn gemiddelde bijvoorbeeld 22.7. Dat scheelt dus maar 5km/u. Dat is na 4 uur roetsen maar 20km. Dat betekent dus simpelweg geen rondje van 100km, maar wel van 80 km.

Conclusie: ik ga net als Lighans en de BrandweerQuest in het vervolg heerlijk OLFen (=OudeLullen Fietsen).