Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is.
Vandaag hoefde ik niet zo heel goed te kijken ;-)
Mijn Collectie
209
Seiran
XS
LOL
Afgelopen zondag (4 september) was het weer lang leve de lol.
Ondanks al die lol is er dit keer ook ruimte voor medeleven en respect voor de man die na een groot verlies ons al weer kwam vergezellen. Dan ben ik toch ook wel weer een soort van trots op ons clubje dat mensen zich blijkbaar zo goed bij ons thuis voelen, dat ze ook in moeilijkere tijden komen om mee te fietsen.
Wie waren er dit keer:
- Quest: Casper, Marc, Nico en Henk
- Strada: Paul, Roef, Koen en Edwin (met kap)
- M5 CHR: Bert
- Challenge: Bas
- 209: Ik
De route ging naar 's-Heerenberg. Mooi, was ik nog niet zo vaak geweest met de 209.
We vertrokken tegen de wind in. Nou ja, een beetje schuin dus. De wind kwam namelijk niet uit Zuid, maar uit het ZW. Terlet of Westervoort was waarschijnlijk een betere optie geweest, maar dat wist ik toen nog niet.
Zo'n zwarte DF weerspiegelt wel mooi.
Net na de klim en net voor de afdaling hebben Bas en ik op de anderen gewacht, want blijkbaar had Nico een lekke band. Toen we bij het restaurant vertrokken, ging ik direct flink van start en mijn motto is op de roeifiets: "Niet wachten op Kliko's." Die halen je namelijk altijd na verloop van tijd weer in.
De allerbelangrijkste afspraak: "Je verliest nooit iemand uit je spiegels." ben ik uiteraard niet vergeten en gedurende de gehele klim zag ik Bas in mijn spiegels. Dat er verder niemand kwam, had ik pas na verloop van tijd in de gaten.
Na al mijn klimmen op de Posbak, vond ik dit bultje wel een beetje teleurstellend. De afdaling was helemaal een flop, want net voordat ik goed op snelheid begon te komen, waaide mijn petje af. Als het warm is, dan zet ik het petje altijd iets losser/hoger op mijn hoofd. Blijkbaar was ik voor de afdaling vergeten om het petje iets verder naar beneden te trekken. Dus flink in de remmen, mijn petje voor een aanstormende auto van de straat grissen en weer op de Roets. Max. was 56km/u, ik had dus gemakkelijk de 60km/u grens kunnen passeren. Jammer.
Regelmatig terugkerend fenomeen. Plaspauzes. Erg belangijk. Het heeft, ondanks de vele suggesties van anderen, niets met mijn leeftijd te maken. Ik slik gewoon iedere ochtend een plaspil en dat ding werkt goed.
Dankzij die pauzes kan ik soms ook even rustig op adem komen en dat was tijdens deze tocht wel nodig.
Volgens mij heb ik namelijk 1x een stukje van misschien 2km met de wind in de rug kunnen roeien. De andere 85km heb ik constant tegen de wind in moeten buffelen. Soms iets minder, maar meestal was het zwaar.
Net na Doetinchem was er een wegomlegging en kwamen we nog op een MTB-weggetje terecht. Dit is ondertussen bijna een vast onderdeel van de LOL-tocht. Het was op één plek echter zo mul, dat ik echt niet verder kon roeien. Net voordat ik viel, klikte ik uit en moest ik een stukje lopen. Het was wel een mooi weggetje/paadje.
Zoals het bij LOL gewoon is, haakten er onderweg steeds meer mensen af. Roef had voor de Peeskensbult al afscheid genomen. Koen daarna. Marc ging net voor de plaspauze op bovenstaande foto richting Neede en Paul was op een bepaald moment blijkbaar ook afgedwaald richting Dieren. Met Bert en Henk reed ik het laatste stuk samen.
De laatste 10km heb ik alleen en vooral heel rustig gereden, want ik was wel flink kapot van al die wind.
Ik ben zelfs 2x gestopt om even uit te rusten.
Afstand: 87km
Mannen bedankt en tot de volgende keer maar weer.
