Toch ging het roetsen niet echt veel zwaarder dan anders, blijkbaar is de basisconditie toch beter dan ik dacht.
Het zou een #LOL tocht worden met alleen maar VM-en. Frank had zich op het laatste moment afgemeld. Hij bleek toch eerder zijn huisje uit te moeten, dan verwacht.
Casper, Marc en Nico waren uiteraard zoals vanouds weer van de partij. Lorenz en Hendrie hadden zich ook aangemeld. Leuk.
Ik had Hendrie eigenlijk nog niet verwacht zo kort na zijn ongeluk. Op het laatst had Pieter Jan zich ook nog ingeschreven. Hij moet nu zijn tijd verdelen tussen de MTB en de Quest ;) en blijkbaar had de Quest gewonnen.
Om half 10 was ongeveer iedereen al aanwezig. Behalve Hendrie. Na een kwartiertje wachten besloten we toch maar te gaan, zonder Hendrie. Jammer.
Bij de Walburgiskerk moesten we nog een beetje rekening houden met de kerkgangers. Maar als iedereen elkaar zijn eigen ruimte gunt, dan hoeft dat gelukkig geen enkel probleem te zijn ;)
Via Casper zijn nieuwe woning, die we natuurlijk met z'n allen even goed moesten bekijken en van commentaar voorzien, gingen we eindelijk echt op pad. Richting Vorden en door het heerlijke Achterhoekse landschap. Onderweg kwamen we Hendrie toch nog tegen. Hij bleek een lekke band te hebben gehad en niet te beschikken over het juiste telefoonnummer van Casper. Communicatie blijkt dan een lastig punt.
Via mooie rechte wegen, maar ook slingerende hobbelweggetjes kwamen we uiteindelijk toch nog bij De Waag in Doesburg aan.
De appeltaartpunt was dit keer misschien nog wel groter dan de vorige keer. Ik had er een half uurtje later met roetsen toch wel wat last van. Misschien had ik toch niet eerst die 2 mueslibolletjes moeten eten :(
 |
| De mannen van #LOL |
Door wegwerkzaamheden moesten we legaal spookrijdend via de Doesburgse IJsselbrug naar Dieren fietsen. Halverwege leek opeens de weg op te houden.... Die lag namelijk opeens ruim 30cm lager. Toch nog redelijk eenvoudig bleek deze hindernis genomen te kunnen worden. Ik heb tenminste niet gehoord dat er iemand in problemen is gekomen.
Na Lorenz thuis te hebben afgezet zijn we via het Kanaal weer richting Zutphen gereden. Het zonnetje scheen heerlijk, de Roets liep als een zonnetje.....wat wil een mens nog meer.
Dat lopen als een zonnetje viel Pieter Jan trouwens ook op. Hij vond zo'n Roeifiets wel erg stil. En dat is ook zo. De dyneemakabel hoor je niet of nauwelijks en het geluid van de voetenslee is eigenlijk niet meer dan een zacht zoevend geluid. Bijna delicaat, zoals MartijnM (de vorige eigenaar van mijn vorige Roets) het ooit omschreef.
Ruim 60km geroetst met een griephoofd. Toch was het lekker ;)
Mannen bedankt.
Aan jou ook dank, natuurlijk. Nog een kleine aanvulling op "... de roets liep als een zonnetje...": Nico en mij viel het op dat het langs het Apeldoorns Kanaal zo lekker ging omdat we eindelijk de wind eens mee hadden :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb inmiddels de roetsverhalen gelezen in Ligfiets&. Het is best intrigerend dat roetsen zo verslavend lijkt te zijn. Ook de roetstweets wijzen daar op. Het maakt mij best nieuwsgierig naar dat gevoel van roetsen. Ik bewaar het op mijn todo-list, voor ooit...