28 Roeifietsers zorgen voor ultiem geluk en een nieuwe PAR

Is zo'n titel nou niet een beetje overdreven?

Nee!

Roeifietsen is voor mij sowieso al het ultieme geluk en op het moment dat je dit kunt delen met 27 anderen is dat het helemaal.

Zaterdag 8-6-2013
Gisteren zat ik om 10 over 9 op de Roeifiets om naar Hoog Soeren te rijden. Ongeveer 27km en dus ongeveer een uurtje rijden. Heerlijk. Het zonnetje begon al lekker te schijnen en het grote genieten kon beginnen.

Na iets meer dan een uur, één keer verkeerd gereden, zag ik iemand voorovergebogen staan om de boegspriet nog even in te vetten. Oké, dat was roeifiets nummer één van die dag...en het was ook meteen een tandem. Meteen daarna zag ik rechts van mij nog iemand zich in zijn fietsbroek hijsen. Na het kennismaken zijn we gezamenlijk naar het huis van Roelof gelopen. Dit lopen was vanwege het 'glibberige' grindpad dat we 'door' moesten worstelen.
Roelof en Marloes waren de organisatoren van deze tocht en dat hebben ze dan ook fantastisch gedaan.

De mooie Roets-Ambu van Derk Thijs.

Ik was zeker niet de eerste aanwezige en na het schudden van handen van bekenden en het kennismaken met nog niet bekenden, soms trouwens al wel van naam, ging ik eerst een lekker kopje koffie drinken.
Aan de inwendige mens was die ochtend al goed gedacht en dat bleef eigenlijk zo de hele dag. Het wachten voor het vertrek was trouwens geen straf, wat een geweldig plekje hebben Roelof en Lies gevonden om te wonen.

 

Na een welkomstwoordje van Roelof, het toezingen van de jarige Marloes en nog een aantal nuttige tips voor 'hoe in de groep te rijden, zodat we elkaar niet kwijtraken' van Derk mocht de snelle groep zich opstellen.
Ik ging uiteraard achteraan staan bij de langzame groep. Aangezien 'de leukste mensen' in deze groep meereden, was dit een erg goede keuze ;) ;)
Roelof was onze voorrijder.


De route was echt geweldig. We reden door een zeer gevarieerd landschap. Door het bos, over de heide, heuvel op en dan weer heuvel af. Heerlijk.

Waar ik mij over verbaasde is dat ik met mijn Roeifiets erg vaak mensen in de afdalingen inhaalde. Uiteraard zonder te roeien. Gewoon stilliggend in mijn stoeltje.
Ook mensen die beduidend zwaarder waren dan ik :)
Een paar keer zag ik, terwijl ik net de heuvel af begon te rollen, mensen voor mij die nog aan het roeien waren. Kort daarna haalde ik ze dan in, zonder geroeid te hebben. Ik was daar dus echt verbaasd over. Rolt mijn Roeifiets dan zoveel lichter? Oké, ik had de bandjes goed op spanning en ik heb natuurlijk zo'n bloedsnelle Durano als voorband ;) Een echte verklaring heb ik nog niet gevonden.

De pauze brachten we bij Marloes en Theo in de tuin door. Ook dit verblijf was erg gezellig. Mocht je ooit de kans krijgen om bij Marloes en Theo langs te gaan, dan moet je dat zeker niet laten. Theo reed trouwens in zijn Quest mee, als 'veegmachine'. Zie hier zijn verslag: klik hier

De appeltaart en de koffie waren erg lekker en na verloop van tijd wilde ik wel weer verder. De meerderheid dacht daar echter anders over. De shirts en schoenen lagen her en der en iedereen vermaakte zich opperbest. Ik gelukkig ook. Wat een heerlijk gezelschap zijn die roeifietsers toch.
Uiteindelijk kwam de groep toch weer in beweging en de 80km groep zou nu met Roelof aan het hoofd als eerste vertrekken. Aangezien ik ook nog naar huis moest, besloot ik op dat moment om toch voor de 61km te gaan. Weer een goede beslissing, want ook dit was een mooie route. Marloes ging ons voor en het tempo was werkelijk heerlijk ontspannen.

Na een klein uurtje waren we weer 'thuis' en konden de schoenen uit en hadden we de kans om nog iets beter met elkaar kennis te maken.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om Lies te bedanken voor haar persoonlijke benadering toen ze bijna 10 jaar geleden bij ons op de stoep stond om mij te vertellen, dat mijn bloedwaarden niet waren zoals ze moesten zijn en dat deze waarden overeenkwamen met de bloedwaarden van iemand met Leukemie. Een mededeling die mijn en ons leven op de kop zette, maar ik ben haar nog steeds dankbaar voor de wijze waarop ze dat toen gedaan heeft.

Het wachten (op de 80km groep) was ook nu weer geen straf. Drinken en 'knabbeltjes' genoeg. Toen de groep binnen kwam konden de verhalen uitgewisseld worden.
Leuk en gezellig.

Een beetje traditioneel stonden de dames in de keuken om Lies te helpen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet erg vond, want met mijn Look-allergie had ik daar ook niet kunnen zijn. Gelukkig bleek er ook Pasta zonder saus te zijn en in de sla zat ook geen look. Lekker. Het toetje was helemaal verrukkelijk.
Ik moet toch het rekeningnummer van Roelof nog maar even vragen, want ik had aangegeven niet mee te eten vanwege de Pasta met ui en knoflook. Ik voel me nu wel een beetje schuldig dat ik eigenlijk toch wel een beetje heb meegegeten. Met de nadruk op 'een beetje'. Mijn hemel, als je de inhoud van mijn ene bordje dan vergelijkt met de twee of meer volle borden die anderen naar binnen werkten. Echt verbijsterend hoeveel sommige mensen kunnen opeten.

Om een uur of acht heb ik mijn schoenen aangetrokken om weer naar huis te roeien. Na ruim 27km was ik thuis en heb ik onderstaande foto's gemaakt.
Ik was vandaag op erg mooie plekjes, maar ook wij wonen op een erg prettige plek.

Bijna thuis.

 

Mijn nieuwe PAR (=PersoonlijkAfstandsRecord) 121.12 km

Zondag 9-6-2013
Vandaag heb ik heerlijk uitgerust en de afstelling van mijn M5 nog weer iets veranderd. Ik heb aan de voorkant onder de stoel van die 'opvulstukjes' geplaatst die ook onder de stoel van een 222 Roeifiets zitten.
Daardoor komt de stoel nog iets verder naar voren en kan de trapas nog iets verder worden uitgeschoven. Ik raakte namelijk met mijn knieën soms mijn vingers, als ik ze om de handvatten heb. Vandaar.

Onder de voorkant van het stoeltje is nu ruimte te zien.