Groene Zones en Honig

* Honigcomplex

Afgelopen zaterdag ging ik even naar Nijmegen en natuurlijk kon ik het niet laten om ook Waalbanddijk 8B, Nijmegen in de routeplanner in te typen. Even rondneuzen bij Elan, Dutch Bicycle Center (Honigcomplex).

 Een werkelijk schitterende Challenge Chamsin.

 Er staan behoorlijk veel fietsen in het Dutch Bicycle Center.

Dit Honigcomplex is sowieso wel een bezoekje waard, maar dan op een tijdstip dat er ook echte activiteiten waarneembaar zijn. Op het moment dat ik er rondliep, was er nog niet veel te doen. 

 Op deze silo's staat aangegeven waar alles en iedereen te vinden is 

op dit behoorlijk onoverzichtelijke terrein.

Op verschillende plekken lijkt volstrekt willekeurig een 'horeca-achtig-iets' uit de grond gestampt te zijn.

Toen ik wegreed werd ik opeens omringd door honderden studenten(?) 

en de weg werd geblokkeerd door 3 enorme touringcars. 

Geen idee waar ze opeens allemaal vandaan kwamen en ik heb ook geen idee wat ze gingen doen. 

Het was echter een enorm leuk schouwspel.

Er is op dit terrein echt van alles te zien en te doen. 

Er wordt van alles gemaakt: koffie, bier, eten, muziek, tassen, films, kleding, meubels, feestjes, enz., enz.

Voor meer info: klik hier.

Bij het verlaten van Nijmegen mag je dan ook nog even van deze schitterende brug genieten. 

De Oliebollenrijders kennen deze brug uiteraard allemaal.

* LOL-toertocht  (Of moet het woordje 'toer' er nu af worden gehaald?)

Zondag 05-07-2015 gaan we starten met het vijfde LOL-jaar. Of zoals Casper het noemt LUSTRUM 0.8

Vanaf dag één ben ik al van de partij en ik heb tot nu toe volgens mij 2 ritten verzuimd wegens ziekte of niet in staat zijn tot fietsen.

Vandaag stond de tocht enigszins in het teken van het ophalen van de Verenigingsestafettejubileumkrans.
Deze krans zouden wij van Mooi Bennekom in Hoenderloo gaan ontvangen. Helemaal geweldig.
Gelukkig hebben we straks de foto's nog ;-) Want wat nou precies de bedoeling is, is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Maar we hadden LOL en daar gaat het om.

Ik had via de LOL-whatsappgroep aangegeven dat ik liever thuis opgepikt wilde worden. Scheelde mij 15km. Blijkbaar heb ik een vooruitziende blik ;-)
Arjen meldde zich ook keurig op tijd bij mij thuis en de rest van de groep reed hier om 10 over 10 het erf op.
Zij waren gezamenlijk uit Zutphen vertrokken.

We waren vandaag met z'n negenen.

• Open ligger: Marc op de M5, Edwin op de Gaucho en ik op de 209.
• Quest: Casper, Arjen en Nico
• Quest XS: Hendrie
• DFxl: Richard S.
• Milan: Wim R.

"Wim, heb jij een route naar Hoenderloo.", werd er geroepen. Mijn antwoord: "Nee, maar ik ken de weg uit mijn hoofd." Het moest een korte route zijn, want we moesten tenslotte op tijd zijn vanwege De Overdracht.

In een mooi tempo van rond de 26km/u reden we met ondergetekende voorop naar Loenen.
Daar aangekomen ging de route via een verraderlijk vals plat naar de Woeste Hoeve.
Iedereen rijdt dan toch een beetje zijn eigen tempo en aan het eind wacht iedereen keurig op elkaar.
Tot zover gaat alles prima en zijn we een keurig toerclubje.

Toen kwam de mededeling dat de weg tot Hoenderloo 'een groene zone' zou zijn. Dit betekent dat iedereen 'voor zich' gaat rijden. Je mag dan zo hard mogelijk gaan fietsen zonder dat je op langzame rijders moet wachten, is volgens mij de achterliggende gedachte. Ach ja, dacht ik nog, waarom niet.

Na het vals plat had ik echter beter meteen door kunnen rijden, want dan had ik alvast een voorsprongetje kunnen opbouwen.  
VM tegen Roeifiets in een groene zone is nou niet echt een eerlijke strijd te noemen.
Nu reed ik bij 'de start' op een hobbelig fietspad en toen ik op de weg naar Hoenderloo aanbelandde, waren de meeste VM-en al bijna uit het zicht.
Oké nu had ik geen voorsprong, maar al direct een achterstand. Die rijd je dus 'never nooit niet meer dicht' met een open ligger.

Gelukkig waren er nog wel een paar mede-LOLlers die het rustig aandeden, zodat ik niet helemaal alleen hoefde te fietsen. De snelle rijders staan uiteindelijk bij het verzamelpunt natuurlijk al een tijdje te wachten, maar ik wil op zo'n moment graag nog even uitpuffen en iets drinken. Op een Roeifiets kun je niet klimmen en drinken tegelijk zonder drinkslang. Toch vertrekken de voorste rijders al snel en er ontstaat direct weer een gat. Voelt opeens toch iets minder als een toertocht.

Bij het restaurant aangekomen (waar we met Mooi Bennekom hebben afgesproken), is het tijd voor koffie en appeltaart. Deze pauzes zijn altijd heel gezellig en ik vind dit toch ook echt een wezenlijk onderdeel van zo'n toertocht.

Bert en Peter komen kort na ons aanrijden en de overhandiging kan plaatsvinden.

 

Bij het betalen blijkt dat we niet per persoon kunnen afrekenen. En aangezien er niemand jarig is geweest, willen we dit wel graag. Er wordt dit keer dus geen fooi gegeven. Casper haalt het teveel betaalde geld onder het oog van de eigenaar weer van het schaaltje af en weet op een erg nette, maar niets aan duidelijkheid te wensen overlatende manier de man duidelijk te maken dat dit niet echt een goede en klantvriendelijke manier van doen is. Ik vermoed dat ze ons hier niet zo snel meer terug zullen zien.

Ik heb nog even goed de DF van Richard en de Milan van WimR bekeken. 

Dit zijn toch ook allebei erg mooie VM-en.

Na de pauze rijden we richting Deelen en blijkbaar zijn we in de volgende groene zone terecht gekomen. Nico heeft even een bio-break en mijn pet waait af. Daarna zien we de rest van de groep niet meer terug, totdat we bij de Koningsweg zijn. Edwin wacht echter wel weer keurig op ons en Hendrie besluit om een poging te wagen om het gat dicht te rijden. De fietsregel: "We verliezen elkaar niet uit het oog/de spiegel." geldt deze tocht blijkbaar niet. Ik heb echter geen zin om de snelle rijders hier weer op te wijzen, dit heb ik namelijk bij andere tochten al verschillende keren gedaan.

De Milan van WimR zien we trouwens pas weer terug als hij ons tegemoet komt rijden na onze kleine eet- en drinkpauze bij de Koningsweg.

Langs de A50 blijft de groep keurig bij elkaar en bij Groenendaal rijden we binnendoor naar Loenen.

Nu besluit ik om te proberen om voorin de groep te blijven rijden. Daarvoor moet ik 'heuvelop' flink buffelen, tegen de wind in zo'n 28km/u rijden en 'heuvelaf' zelfs 38km/u. De max van vandaag is 48km/u. Uiteindelijk lukt het niet en kom ik zelfs met deze snelheden in de achterhoede aan. Dit was groene zone nummer 3.

Nu begin ik ook te begrijpen waarom buitenstaanders denken dat wij zo hard rijden. Dat doen we dus ook.
Dit zijn geen toerclubsnelheden meer en ik voel mij steeds meer bezwaard om met de Roeifiets mee te doen.


Blijkbaar vinden een aantal rijders een snelheid van 26km/u niet hard genoeg :-(

Van Loenen rijden we binnendoor naar Klein-Amsterdam. Links en rechts vallen mensen af en dat geldt uiteindelijk ook voor mij.

Resumerend kan ik stellen dat ik het rijden van een toertocht met groene zones toch een stuk minder leuk en gezellig vind. Met mijn Roeifiets rijd ik dan toch de hele tijd een beetje tegen mijn eigen kunnen aan om nog enigszins de groep bij te kunnen houden. Gevoelsmatig ben ik ook de hele tijd aan het proberen om het gat dicht te rijden.
Als ik alleen ben, dan ligt mijn snelheid vaak zelfs nog hoger dan nu. Dan kan ik echter zelf bepalen wanneer ik stop om iets te drinken of om gewoon even uit te rusten. In een groep fietsen is wat mij betreft dus altijd zwaarder dan alleen.

We gaan zien wat ons de volgende tocht gaat brengen. Ik ben benieuwd.  Wat nog wel interessant is, is de vraag of de groene zones wel/niet te maken hebben met het wel/niet meerijden van nieuwe rijders ;-)

Mannen bedankt en tot de volgende keer.