In memoriam Paul -MGINL en Thom

Zondag 24 november werd ik gebeld door een onbekend nummer.

Het bleek de voorzitter van onze ligfietsvereniging NVHPV Roel van Dijk te zijn, die mij vroeg of ik een in memoriam zou willen schrijven over Paul van Roekel.
Er zat wel een tijdslimiet aan, want het moest nog diezelfde avond gemaild worden. Dan zou het namelijk nog mee kunnen naar de drukker voor de volgende Ligfiets& editie.

Ik was al wel begonnen met het schrijven van een persoonlijk verhaal, maar dit vond ik toch wel even lastig.

In de whatsappgroep van ons eigen ligfietsclubje LOL stelde ik daarna de vraag wat er volgens de mannen in zou moeten staan. Veel reacties volgden en ik heb er dan ook zoveel mogelijk in mijn verhaal verwerkt.

Mannen, nogmaals mijn dank daarvoor.

Hieronder staat het verhaal dat ik op zaterdag 30 november heb voorgelezen.

Een iets door mijzelf ingekorte versie staat in de 4e Ligfiets& van 2019. 

Zie de foto hieronder.

Paul van Roekel         Mooi-Geel-is-Niet-Lelijk                    19 juni 1956 – 23 november 2019

Paul is afgelopen zaterdag aan zijn laatste reis begonnen.

Op 12 december 2011 rijdt Paul voor het eerst in zijn velomobiel. U weet wel, zo'n banaan.

Drie dagen later begint hij verhalen te schrijven over de avonturen die hij met zijn gele Strada 94 beleeft. 
Dit blog noemt hij Mooi Geel is Niet Lelijk.

Voor veel ligfietsers wordt dit een favoriete digitale velomobiel-pleisterplaats.

Paul schrijft 580 berichten in 94 maanden over zijn zo geliefde Strada 94.

Hij schrijft dus gemiddeld 6 berichten per maand en deze worden met veel liefde en enthousiasme gelezen door enorme aantallen ligfietsers.

In menig huiskamer worden deze berichten dan ook voorgelezen aan huisgenoten en dit is een erkenning voor hem als blogschrijver.

 

Ieder onderwerp kan voor Paul een inspiratie zijn. De blik van een serveerster, een carnavalsoptocht, een mini-vizier, een reparatie, een lekke band, enz.

Hij schrijft deze berichten vanuit totaal verschillende invalshoeken.

Zo kan hij opeens Jan bie de Oerdiek zijn, soms is hij een serveerster en zelfs is hij een keer Sjoerd de Woerd.

 

Iedere eerste zondag van de maand rijdt LOL een toertocht en Paul rijdt zo vaak mogelijk mee. Soms een paar keer niet, want dan is hij met Anja ergens heel ver weg op deze prachtige aarde aan het fietsen. Klik hier.

Op zondag 5 mei 2013 rijdt hij voor de eerste keer mee. Hij blijkt al snel een vaste waarde te worden en zo treedt hij toe tot ‘de harde kern’ van onze club. 

Paul vindt het heerlijk om achteraan te rijden.

Daar kan hij de boel mooi overzien, aanschouwen en beschouwen.

Hij lijkt nooit haast te hebben en is altijd een stabiele en betrouwbare factor.

Met Paul erbij is het altijd gezellig, wat voor weer het ook is.

Hij is geen snelle rijder en 30 km/u vindt hij een hele mooie snelheid.

 

De ritten naar Dronten zullen we ook nooit vergeten. In al die jaren zijn we verschillende keren die kant op gereden voor een reparatie of voor bijvoorbeeld de aanschaf van banden. Soms met z'n tweeën, soms met meerdere LOL-leden.

Huize MGINL is een pleisterplaats voor mensen met pech of voor vermoeide reizigers die even op adem willen komen.

Bij Paul en Anja ben je altijd welkom voor een kopje thee of koffie en vaak heeft Anja ook nog iets lekkers gebakken.

Paul heeft onder andere in Twente gewoond en hij rijdt dan ook verschillende tochten mee met de ligfietsclub Mooi Twente.

Op 14 juli 2018 rijdt hij voor het eerst mee en op 10 augustus 2019 rijdt hij daar zijn laatste rit. Daarna gaat hij met Anja een fietstocht maken in Kazachstan en Kirgizië.

 

Paul is de chroniqueur van onze fietstochten. Zijn verhalen over onze tochten zijn soms nog leuker dan de tochten zelf. Altijd is er wel iets van waar, maar ook veel ontspruit uit zijn enorme fantasie. Hij weet altijd de spijker op de kop te slaan met zijn berichten of opmerkingen.

Zaterdag 21 september schrijft hij zijn laatste bericht. 

Pauls blog blijft bestaan, u kunt al zijn verhalen dus nog lezen.

Zo was het met Paul.

Afscheid

Op 1 november was ik bij Paul en Anja in Dieren. Op ziekenbezoek.

Veel besproken en ondanks de pijn ook gelachen. En toen kwam Sjoerd de Woerd ter sprake. Ik zei dat dit mijn favoriete verhaal van Paul was en Paul vertelde dat het ook één van zijn favorieten was.

Vrijdag 22 november was ik weer bij Paul, maar nu in het ziekenhuis. En weer kwam Sjoerd ter sprake. Bij ons afscheid heb ik Paul gekust en geknuffeld en ik hoopte dat ik hem snel nog een keer zou zien. Zaterdagavond kreeg ik het bericht van Anja dat ik eigenlijk niet wilde hebben.

Daarom zal ik nu als eerbetoon dit verhaal van Paul voorlezen.

Het verhaal van Sjoerd de Woerd (klik hier)

Thom  

's-Gravenhage, 21 december 1941   -   Hall, 9 december 2019

Paul is helaas niet mijn enige ligfietskameraad waar ik afscheid van heb moeten nemen.

Thom (sommigen zullen hem kennen als Thomas) van Dijk is afgelopen zondagnacht overleden.

Hij wordt vandaag in besloten kring begraven. 

Ik ken Thom al heel lang, hij woonde namelijk bij mijn ouders en mij in de buurt in een prachtige verbouwde boerderij.

Op 15 augustus j.l. kreeg ik het volgende bericht van zijn vrouw: 
Thom heeft een zeer ernstige soort tumor in zijn hoofd en het ziet er zeer slecht uit allemaal.

Ligfietsers die al jarenlang naar Cycle Vision gaan, zullen Thom misschien kennen. Hij was altijd vrijwilliger bij het Probeerprarcours voor volwassenen. Misschien heeft hij huidige ligfietsers wel een keer het welbekende duwtje in de rug gegeven om te starten of om te gaan beginnen met ligfietsen.

Bij mij in ieder geval wel. Na een niet zo geslaagd Mountainbike-avontuur ('slaapzak') ging ik bij Thom langs. Hij was namelijk 'die Ligfietser' die bij ons in de buurt woonde. Natuurlijk mocht ik op zijn prachtige Hurricane proefrijden, dat ging niet zo heel erg goed. Gelukkig had zijn vrouw een Focus Comfort en daarop ging het toch wel zo goed, dat ik besloot verder te gaan met dit avontuur.

In al die jaren daarna ging ik sowieso na iedere aanschaf van weer een andere of nieuwe ligfiets naar Thom om samen met hem mijn nieuwe aanwinst te bewonderen. Altijd was hij geïnteresseerd en altijd moest hij ook wel een beetje lachen om mijn constante aan- en verkoop van ligfietsen.

De laatste jaren ging Thom mee met LOL naar Venray en naar Amsterdam. De laatste keer in 2017 was hij 75 jaar en hij reed zeker niet achteraan. Thom was echt een ligfietser in hart en nieren. In zijn blauwe Strada werd hij vaak gespot en hij heeft ook ongelooflijk lang rondgereden op een zeer degelijke Hurricane. Eerst met de Hurri en later met de Focus van Thea ging hij vaak boodschappen doen in een dorp 10km verderop. Met een prachtig fietskarretje erachter werden zo vele keren vele boodschappen gehaald. 

Thom was zijn fietsen zeer trouw. Als ik het goed heb onthouden, dan heeft hij 2x een Mango gehad en 2x een Strada. Zijn eerste Strada reed hij een paar jaar geleden total loss toen hij op een kruispunt een auto van rechts niet had gezien. Hij werd hard geraakt, werd een flink eind weggeslingerd en stapte eigenlijk volledig gezond weer uit de fiets. Ik sprak hem een paar weken later en toen bleek hij nog een gevoelige plekje te hebben onder een sleutelbeen. Hij had die auto trouwens niet gezien, omdat hij staar bleek te hebben. De operatie aan één van zijn ogen zorgde er voor dat hij één keer niet meeging naar CV.

Thom heeft ook een aantal keren met de gewone tochten van LOL meegereden. Hij wordt door de mannen omschreven als belangstellend, vrolijk en aardig. Dit kan ik alleen maar beamen.

Thom was een zeer betrokken man, hij wist veel te vertellen over zeer diverse onderwerpen. Regelmatig zat ik bij hem aan de keukentafel en dan hadden we gesprekken over werkelijk van alles en nog wat. Hij heeft bijvoorbeeld jarenlang zijn eigen brood gebakken en hij was een groot stenenverzamelaar. 

Thom was mijn ligfietsmentor, maar ik ga hem vooral onvoorstelbaar missen als vriend.

Onderstaande foto is mij uiteraard zeer dierbaar. 

Samen met Paul en Thom op één foto 

voelt opeens als een voorrecht.

 Dankjewel Johan voor deze fijne herinnering.