Hé, stelletje Eikels. Pas op!

Geen idee wat er gisteren met de LOL-toertocht aan de hand was. Blijkbaar was het weer een keer zo'n dag.

Verschillende keren moesten we met z'n allen behoorlijk oppassen, omdat we weer een paar van die Eikels in het verkeer tegenkwamen. Best gevaarlijk, als je met 11 man op pad bent. Toen we langs een brede sloot reden, zag ik dat er zelfs op het water een paar van die Eikels flink aan de gang waren. Vreselijk gevaarlijk. 

De benen van LOL

Was er storm op komst? Of kwam het juist door die harde wind van de afgelopen week. Waarschijnlijk was dat wel de reden, want het is lang geleden dat ik zoveel eikels op het fietspad en in de sloten zag. Normaal gesproken vind ik het wel leuk om met het voorwiel goed te mikken en dat zo'n eikel dan snoeihard links of rechts in de struiken verdwijnt. Altijd leuk. Nu stuiterde ik gewoon over de eikels heen, daar was vandaag echt geen eer aan te behalen. 

Qua bladeren op de weg viel het tijdens deze eerste LOL-Herfsttocht nog wel mee, maar  de aantallen eikels waren echt enorm. Het was dus een echte Herfsttocht.


De temperatuur was 's ochtends nog behoorlijk laag. Na verloop van tijd gingen de eerste jasjes al uit en daarna zelfs de shirts met lange mouwen en/of de arm-/beenstukken. 

De mannen van LOL

De Deelnemers:
Aan de start verscheen een grote groep open liggers:
Martin, Bas, Edwin, Marc, Casper, Nico, Lorenz en ik
Lorenz verdient een extra vermelding, want hij kwam met zijn Varna Marathoner 2 Wheel.
Dan waren er ook nog een stel vm-en:
Peter, Arjen en Tonnie
Tonnie verdient ook een extra vermelding, hij reed voor de eerste keer mee in zijn mooie blauw-witte QV.

In Hengelo nam Lorenz afscheid van ons. Toen hij uiteindelijk thuis was, had hij 45km op de teller van zijn 2-wieler-Handbike staan. Respect. Lorenz is niet echt gehandicapt, tenminste niet voor zover wij weten, maar hij heeft een flinke blessure gehad en daarom rijdt hij op deze Handbike.

Na verloop van tijd, ik weet echt niet meer precies waar, waren we opeens weer met 11 man. Frank was ergens aangehaakt. Aangezien hij in november voor onbepaalde tijd naar Australië vertrekt, had hij ons uitgenodigd om bij hem te pauzeren. Hij kwam ons een stukje tegemoet en via prachtige weggetjes leidde hij ons naar het huis van zijn ouders in Varsseveld. Tevens het eindpunt van het eerste gedeelte van onze tocht. 43km
 

De zon had ondertussen zoveel kracht dat we heerlijk buiten konden zitten. Frank had twee lekkere cakes gemaakt en die gingen bijna schoon op. Ook de koffie smaakte goed en nu was er zelfs tijd voor een heerlijk tweede kopje.

Afgelopen vrijdag ging het roeien nog erg zwaar. In een groep is dat gelukkig meestal anders. Je wordt dan toch meer gedwongen om door te rijden en daardoor kom je ook sneller in de goede cadans. Dat was in ieder geval zondag wel het geval bij mij.

Sommige mensen moesten om diverse redenen 'op tijd thuis zijn'. Ik had in ieder geval om 16:00uur een afspraak om de verjaardag van mijn moeder te gaan vieren middels een gezellig etentje. Ze wordt morgen 77.

Het gevolg van al deze afspraken was dat het gas er iets meer op ging. Gelukkig hadden we meestal ook een heerlijk windje in de rug en dan vind ik een hogere snelheid helemaal niet erg.

Via prachtige wegen en heerlijk glad asfalt was het fantastisch roeien. Echt genieten.

Op de terugweg wordt er links en rechts altijd flink afgehaakt en uiteindelijk reden Edwin en ik samen weer terug naar huis. Hij mocht na mijn thuiskomst nog 15km om in Apeldoorn terecht te komen.

Na 102km was ik weer thuis. Moe, maar zeer tevreden.

Mannen, weer bedankt.