Mijn OBT15

OBT15

Op ligfiets.net stond al een tijdje vermeld dat de Oliebollentocht van 2015 in Lattrop van start zou gaan.
Dit zou op 28 december gaan gebeuren. Oftewel op de 4e Kerstdag. Aanmelden was nog niet mogelijk.

Peter 'de Ovaal' nam de organisatie op zich en al snel werd duidelijk dat dit een andere Oliebollentocht zou gaan worden. Niet één lange sliert velomobielen achter elkaar, maar verschillende tracks en meer eigen verantwoordelijkheid. Voor iedere smaak zou er een route te vinden moeten zijn. Klik hier.
Mooi concept, maar zou het ook gaan werken?

Zodra de mogelijkheid zich voordeed om in te schrijven, stond mijn naam op de lijst.
Het was wel duidelijk: Ik had er zin in.

De heenreis zou ongeveer 80km zijn. Terug waarschijnlijk ook ;-) En dan natuurlijk nog de tocht zelf.
Dit was duidelijk....dit ging Wim niet redden. Te ver, te veel kilometers in te weinig uren.

Maar niet getreurd, de oplossing diende zich al aan. Peter had een mooie plek gevonden voor mensen die wilden overnachten. Dat bleken er 23 te zijn. Klik hier.

Het vertrek stond gepland op zondagochtend. Ik zou namelijk samen met Marloes en Theo naar Lattrop rijden. We zouden elkaar ontmoeten voor de brug van Deventer. Theo had de taak van 'Huismeester' op zich genomen en moest dus al om 15:00 uur aanwezig zijn.

Helemaal niet erg, dan vertrek ik toch iets vroeger dan gepland.

Foto van Cees Roozendaal

Zo gezegd, toch niet gedaan.............

Er kwam namelijk een kink in de kabel.

Het leven gaat soms anders dan gepland.



1e Kerstdag

Om half 10 's ochtends gaat de telefoon.
Mijn broer: "Kom maar deze kant op, want het gaat niet zo goed met pa."

Twee jaar geleden waren we er met z'n allen al van overtuigd dat mijn vader zou overlijden. 
Ernstig hartfalen was de conclusie van de dokter.
Hij krabbelde wonderbaarlijk genoeg weer op en het ging toch weer steeds iets beter met hem.

Hij heeft toen nog kunnen genieten van een mooie zomer. Het jaar daarna ging het wel langzaamaan steeds iets slechter met hem. Het lopen ging moeilijker. Hij was vaak benauwd en lag dan op de bank met zo'n zuurstofslangetje onder zijn neus. Zo ging het eigenlijk wel maandenlang achter elkaar door.

Sinds eind oktober (na de 55e trouwdag) ging het steeds sneller minder goed en twee weken geleden leek het wel of er een soort knop was om gegaan. Hij sliep heel veel en was steeds minder vaak aanspreekbaar. 

10 voor 10 ben ik bij mijn ouders. De dokter is er op dat moment ook.
Mijn vader kan niet meer slikken en hij krijgt een injectie met morfine.
Om half 11 krijgt hij een middeltje om te slapen.
10 voor half 12 sterft hij in zijn slaap.
Hij is weg.

Wij zijn eigenlijk wel blij en opgelucht.
Omringd door zijn geliefden mocht hij eindelijk dit leven achter zich laten.
Wij zijn dankbaar voor wie hij was en tot het laatst is geweest.



3e Kerstdag 

 Geroeid op De Posbank.

Dst.45km

Max. 58km/u

 

Mijn OBT15

Roeien, roeien en nog eens roeien.

Het ware genieten.

Even niet hoeven te denken. 

31-12-2015

Op Oudjaarsdag gaan we afscheid nemen van mijn vader.

Uit liefde geboren,
in liefde geleefd,
omringd door geliefden,
geliefd gestorven.

Frits  

30 januari 1932      25 december 2015

Dankbaar voor wie hij was en tot het laatst is geweest.